فکروذکر

بنده حقیر پس از گذشت قریب به پنجاه سال، اقرار دارم كه دستم خالی است و چیزی برای عرضه نزد باری تعالی ندارم البته از رحمت واسعه خداوند جل و علا نیز مأیوس نیستم و امیدوارم در جهت پیاده سازی فرامین الهی در قرآن مجید، آنچه در توان دارم دریغ نورزیده و آن را ذخیره آخرت خود قرار دهم. انشاءالله عنایات ویژه حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی(ص) و اهل بیت مکرمش علیهم صلوات الله اجمعین شامل حال این کمترین باشد . رجاء واثق دارم كه بهانه ناچیز ما مبدل به بهاء شده و به آنها ما را می بخشند. بدان كه ما هم باید توجه داشته باشیم و غفلت نورزیم و برای یوم الحساب برای بهانه هم شده ولو بهاء اندك پرداخته و فیش پرداخت بها را ارائه نماییم. در این مسیر باید خیلی مراقب بود و نکاتی را مدنظر داشت و در سرلوحه امور قرارداد. لذا به مطالب نه چندان عمیق، لكن از سر صدق این پدر ،گوش داده و در جهت عمل كردن آن بکوشید تا یکی پس از دیگری بر توشه افزوده شود و در محضر باری تعالی شرمنده نباشیم.